Street Luge, Heliskiin, Big Wave Surfing, Bull Riding, Εncierro,
Cheerleading, BASE Jumping, Ορειβασία! Αυτά είναι τα πιο επικίνδυνα σπορ
στον κόσμο!
1. Street Luge
Στην ουσία πρόκειται για ένα skateboard στο μήκος ενός ανθρώπινου σώματος. Η διαφορά, όμως, είναι ότι κατεβαίνει ασφάλτινες κατηφόρες, με ταχύτητες που φτάνουν και ξεπερνούν τα 100 χιλιόμετρα την ώρα, ξυστά από κτίρια και χωρίς φρένα.
Για προστασία, οι αθλητές φοράνε κράνη και μπότες μηχανής και στολές από συνθετικά υλικά όπως Κέβλαρ Σήμερα αριθμούν περί τους 1200 ενεργούς αθλητές σε όλο τον κόσμο. Τη δεκαετία του 1970, όταν και ξεκίνησε το άθλημα, ήταν πολύ περισσότεροι!
2. Heliskiing
Heli =Helicopter και skiin=skiing δηλαδή σκι μετά από αερομεταφορά. Η αερομεταφορά επιβάλλεται γιατί το εν λόγω σπορ γίνεται μόνο σε απάτητες βουνοπλαγιές με φρέσκο χιόνι, πολύ κοντά σε κορυφές βουνών και, συνήθως, ελάχιστα μπροστά από χιονοστιβάδες.
Ακόμα και η αερομεταφορά σε τέτοια σημεία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για το πλήρωμα και τους χιονοδρόμους. Γι’ αυτό οι υπηρεσίες Heliskiin κοστίζουν 500 ευρώ το κεφάλι. Η αξία του να φας χιονοστιβάδα, φυσικά, ανεκτίμητη.
3. Big Wave Surfing
Στη θεωρία το σερφ είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Αδρεναλίνη, εντυπωσιακές φιγούρες, μπικίνι και μπύρες μόλις δύσει ο ήλιος! Βάλε, όμως, στην εξίσωση καρχαρίες, βράχια και κύματα 15 μέτρων και τότε θα καταλάβεις ότι το Big Wave Surfing δεν είναι το άθλημα του μέσου οικογενειάρχη με γυναίκα, παιδιά και πεθερά.
Η δύναμη των κυμάτων είναι ικανή να καταστρέψει ολόκληρα χωριά ή να στείλει το σέρφερ τόσο βαθιά που να μην προλάβει να βγει στην επιφάνεια και να πνιγεί. Αν είναι ρηχά τα νερά δεν κινδυνεύει να πνιγεί. Απλώς γίνεται αλοιφή στα κοράλια.
4. Bull Riding
Είναι το ευγενές σπορ της εξημέρωσης του ταύρου. Ευγενές διότι, μπροστά στον εξαγριωμένο από τα ηλεκτροσόκ στα π@#$@α ταύρο, ο αναβάτης μοιάζει με ρομαντικό ποιητή.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα κερδίζει όποιος μείνει πάνω για περισσότερο χρόνο, με τα περισσότερα δάχτυλα, πλευρά, σαγόνια, στομάχια, κεφάλι και αυχένα. Το καλό είναι ότι χάσεις-κερδίσεις εκτιμάς την αξία της ζωής.
5. Εncierro
Ο αντικειμενικός σκοπός του Εncierro, όπως λέγεται το highlight των εορτασμών της Παμπλόνα, δεν είναι να τρέξεις πιο γρήγορα από τον ταύρο αλλά πιο γρήγορα από τα κέρατα του, να μη σε τσαλαπατήσουν οι εκατοντάδες συναθλητές, να μη φας καμιά γλίστρα και να μη βρεθείς σε κανένα αδιέξοδο. Τοίχο-τοίχο με τον ταύρο δεν βοηθάει και πολύ.
6. Μαζορέτινγκ
Είναι το σπορ του εκκολαπτόμενου μοντέλου, πορνοστάρ, τηλεπαρουσιάστριας, νοικοκυράς (σ.σ. η αρχηγός που θα παντρευτεί τον αρχηγό της ομάδας). Είναι, όμως, και ένα από τα πιο επικίνδυνα με 20 χιλιάδες τραυματισμούς το χρόνο. Σε αυτούς καταγράφονται σπασμένα πόδια, αυχένες και σπονδυλικές στήλες. Ψιλοπράγματα δηλαδή! Μώλωπες.
7. Ορειβασία
Εδώ δεν χωρούν αστεϊσμοί. Αν και τα νούμερα έχουν πέσει από τη δεκαετία του 1990, η ανάβαση στο Έβερεστ παραμένει μια διαδρομή ανάμεσα σε πτώματα ορειβατών. Ένας θάνατος συμβαίνει ανά έξι επιτυχημένες αναβάσεις και 179 έχουν χάσει συνολικά τη ζωή τους από εξάντληση, υποθερμία, κρυοπαγήματα, πνευμονία κ.α.
Ακόμα και ένας συνηθισμένος τραυματισμός μπορεί να αποβεί μοιραίος αφού το υψόμετρο απαγορεύει την αεροδιακομιδή και τη βοήθεια από άλλους ορειβάτες. Το ίδιο συμβαίνει και για τις περισσότερες κορυφές πάνω από τα 8000 μέτρα.
8. Αγώνες μοτοσυκλέτας
Τα 200 και πλέον χιλιόμετρα πάνω σε δύο τροχούς είναι ούτως ή άλλως επικίνδυνα. Πόσο μάλλον όταν αναπτύσσονται σε πίστες εντός πόλεως. Για παράδειγμα ο αγώνας Man TT μετράει πάνω από 220 θανάτους σε 100 χρόνια ιστορίας.
Ανάμεσα στα πιο επικίνδυνα εμπόδια είναι και τα έντομα που μπορεί να συνθλιβούν στο κράνος του αναβάτη. Είναι αυτό που λένε ή από χ@$#ο θα πας ή από κουνουποπέσιμο!
9. BASE Jumping
BASE Jumpers είναι κάτι μουρλοί skydivers που βρίσκουν την ελεύθερη πτώση πολύ ασφαλή για τα γούστα τους. Φροντίζουν λοιπόν να αυξήσουν την αδρεναλίνη με δύο τρόπους: Να βάζουν τα σεκιούριτι να τους κυνηγούν με κίνδυνο να φάνε τρελό βρωμόξυλο αν τους πιάσουν. Αν δεν τους πιάσουν βουτάνε από ψηλά κτίρια, κεραίες, γέφυρες και απότομους βράχους.
Ο βασικός κίνδυνος είναι τα αέρια ρεύματα, η σχετικά μικρή απόσταση από το έδαφος, η σχετικά χαμηλή ταχύτητα που δεν επιτρέπει πλήρη αεροδυναμικό έλεγχο της πτώσης και η μικρή απόσταση από τις σταθερές πλατφόρμες.
Μετάφραση; Δεν είναι λίγες οι φορές που το μόνο που προλαβαίνουν να κάνουν οι BASE Jumpers είναι να βάλουν τα χέρια μπροστά πριν να σκάσουν στο έδαφος σαν καρπούζια.
Η ελεύθερη πτώση από σταθερό σημείο όπως ψηλά κτίρια, κεραίες, βράχους και μετράει 5 ως 15 θανάτους το χρόνο.
http://santosight.blogspot.com/2011/04/9.html
1. Street Luge
Στην ουσία πρόκειται για ένα skateboard στο μήκος ενός ανθρώπινου σώματος. Η διαφορά, όμως, είναι ότι κατεβαίνει ασφάλτινες κατηφόρες, με ταχύτητες που φτάνουν και ξεπερνούν τα 100 χιλιόμετρα την ώρα, ξυστά από κτίρια και χωρίς φρένα.
Για προστασία, οι αθλητές φοράνε κράνη και μπότες μηχανής και στολές από συνθετικά υλικά όπως Κέβλαρ Σήμερα αριθμούν περί τους 1200 ενεργούς αθλητές σε όλο τον κόσμο. Τη δεκαετία του 1970, όταν και ξεκίνησε το άθλημα, ήταν πολύ περισσότεροι!
2. Heliskiing
Heli =Helicopter και skiin=skiing δηλαδή σκι μετά από αερομεταφορά. Η αερομεταφορά επιβάλλεται γιατί το εν λόγω σπορ γίνεται μόνο σε απάτητες βουνοπλαγιές με φρέσκο χιόνι, πολύ κοντά σε κορυφές βουνών και, συνήθως, ελάχιστα μπροστά από χιονοστιβάδες.
Ακόμα και η αερομεταφορά σε τέτοια σημεία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για το πλήρωμα και τους χιονοδρόμους. Γι’ αυτό οι υπηρεσίες Heliskiin κοστίζουν 500 ευρώ το κεφάλι. Η αξία του να φας χιονοστιβάδα, φυσικά, ανεκτίμητη.
3. Big Wave Surfing
Στη θεωρία το σερφ είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Αδρεναλίνη, εντυπωσιακές φιγούρες, μπικίνι και μπύρες μόλις δύσει ο ήλιος! Βάλε, όμως, στην εξίσωση καρχαρίες, βράχια και κύματα 15 μέτρων και τότε θα καταλάβεις ότι το Big Wave Surfing δεν είναι το άθλημα του μέσου οικογενειάρχη με γυναίκα, παιδιά και πεθερά.
Η δύναμη των κυμάτων είναι ικανή να καταστρέψει ολόκληρα χωριά ή να στείλει το σέρφερ τόσο βαθιά που να μην προλάβει να βγει στην επιφάνεια και να πνιγεί. Αν είναι ρηχά τα νερά δεν κινδυνεύει να πνιγεί. Απλώς γίνεται αλοιφή στα κοράλια.
4. Bull Riding
Είναι το ευγενές σπορ της εξημέρωσης του ταύρου. Ευγενές διότι, μπροστά στον εξαγριωμένο από τα ηλεκτροσόκ στα π@#$@α ταύρο, ο αναβάτης μοιάζει με ρομαντικό ποιητή.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα κερδίζει όποιος μείνει πάνω για περισσότερο χρόνο, με τα περισσότερα δάχτυλα, πλευρά, σαγόνια, στομάχια, κεφάλι και αυχένα. Το καλό είναι ότι χάσεις-κερδίσεις εκτιμάς την αξία της ζωής.
5. Εncierro
Ο αντικειμενικός σκοπός του Εncierro, όπως λέγεται το highlight των εορτασμών της Παμπλόνα, δεν είναι να τρέξεις πιο γρήγορα από τον ταύρο αλλά πιο γρήγορα από τα κέρατα του, να μη σε τσαλαπατήσουν οι εκατοντάδες συναθλητές, να μη φας καμιά γλίστρα και να μη βρεθείς σε κανένα αδιέξοδο. Τοίχο-τοίχο με τον ταύρο δεν βοηθάει και πολύ.
6. Μαζορέτινγκ
Είναι το σπορ του εκκολαπτόμενου μοντέλου, πορνοστάρ, τηλεπαρουσιάστριας, νοικοκυράς (σ.σ. η αρχηγός που θα παντρευτεί τον αρχηγό της ομάδας). Είναι, όμως, και ένα από τα πιο επικίνδυνα με 20 χιλιάδες τραυματισμούς το χρόνο. Σε αυτούς καταγράφονται σπασμένα πόδια, αυχένες και σπονδυλικές στήλες. Ψιλοπράγματα δηλαδή! Μώλωπες.
7. Ορειβασία
Εδώ δεν χωρούν αστεϊσμοί. Αν και τα νούμερα έχουν πέσει από τη δεκαετία του 1990, η ανάβαση στο Έβερεστ παραμένει μια διαδρομή ανάμεσα σε πτώματα ορειβατών. Ένας θάνατος συμβαίνει ανά έξι επιτυχημένες αναβάσεις και 179 έχουν χάσει συνολικά τη ζωή τους από εξάντληση, υποθερμία, κρυοπαγήματα, πνευμονία κ.α.
Ακόμα και ένας συνηθισμένος τραυματισμός μπορεί να αποβεί μοιραίος αφού το υψόμετρο απαγορεύει την αεροδιακομιδή και τη βοήθεια από άλλους ορειβάτες. Το ίδιο συμβαίνει και για τις περισσότερες κορυφές πάνω από τα 8000 μέτρα.
8. Αγώνες μοτοσυκλέτας
Τα 200 και πλέον χιλιόμετρα πάνω σε δύο τροχούς είναι ούτως ή άλλως επικίνδυνα. Πόσο μάλλον όταν αναπτύσσονται σε πίστες εντός πόλεως. Για παράδειγμα ο αγώνας Man TT μετράει πάνω από 220 θανάτους σε 100 χρόνια ιστορίας.
Ανάμεσα στα πιο επικίνδυνα εμπόδια είναι και τα έντομα που μπορεί να συνθλιβούν στο κράνος του αναβάτη. Είναι αυτό που λένε ή από χ@$#ο θα πας ή από κουνουποπέσιμο!
9. BASE Jumping
BASE Jumpers είναι κάτι μουρλοί skydivers που βρίσκουν την ελεύθερη πτώση πολύ ασφαλή για τα γούστα τους. Φροντίζουν λοιπόν να αυξήσουν την αδρεναλίνη με δύο τρόπους: Να βάζουν τα σεκιούριτι να τους κυνηγούν με κίνδυνο να φάνε τρελό βρωμόξυλο αν τους πιάσουν. Αν δεν τους πιάσουν βουτάνε από ψηλά κτίρια, κεραίες, γέφυρες και απότομους βράχους.
Ο βασικός κίνδυνος είναι τα αέρια ρεύματα, η σχετικά μικρή απόσταση από το έδαφος, η σχετικά χαμηλή ταχύτητα που δεν επιτρέπει πλήρη αεροδυναμικό έλεγχο της πτώσης και η μικρή απόσταση από τις σταθερές πλατφόρμες.
Μετάφραση; Δεν είναι λίγες οι φορές που το μόνο που προλαβαίνουν να κάνουν οι BASE Jumpers είναι να βάλουν τα χέρια μπροστά πριν να σκάσουν στο έδαφος σαν καρπούζια.
Η ελεύθερη πτώση από σταθερό σημείο όπως ψηλά κτίρια, κεραίες, βράχους και μετράει 5 ως 15 θανάτους το χρόνο.
by SociaLMagazinE
http://santosight.blogspot.com/2011/04/9.html
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου